5895 meter!

Yeah, made it to the top! En dat viel dus nog niet mee........Ik was gewaarschuwd door Mary dat vooral het laatste stuk behoorlijk zwaar was, maar goed, aangezien zij de top gehaald had was ik vastbesloten datzelfde te doen. Toch zeker niet voor niets elke morgen om half zeven opgestaan om te gaan hardlopen!

Had mijn trip geregeld met dezelfde gids als Mary. Tevoren contact gehad per e-mail en hem gevraagd wanneer er een groep zou gaan, leek me leuker wat gezelschap te hebben en een gids, porters en een kok te delen. De gids verzekerde me dat er op 3 sept een groep van vier zou gaan waar ik me bij aan kon sluiten. Kwam me niet heel gunstig uit, maar toch maar mijn safari plannen omgegooid om op tijd in Tanzania te kunnen zijn. Alwaar ik dus toch de enige bleek te zijn.....Typisch Afrikaans! Nou ja, verder was alles super geregeld en voor een super prijs bleek achteraf. Ik betaalde 800 dollar voor de vijfdaagse trip op de kilimanjaro en dat was alles inclusief en bovendien twee overnachtingen in een hotel. Veel mensen die ik onderweg tegen kwam betaalden 1000 dollar of meer exclusief hotelovernachtingen. Klinkt als belachelijke bedragen, maar aangezien alleen de toegang tot het park voor vijf dagen al 522 dollar kost en je bovendien betaalt voor eten, drinken en het salaris voor gids, twee porters en een kok is het toch niet zo heel erg onredelijk.

De eerste drie dagen waren simpel. Het parcours is makkelijk, geen touwen of klimwerk voor nodig, en je wandelt op je dooie gemak naar boven. De eerste dag kreeg ik zelfs commentaar van de gids dat ik te snel ging. Het grootste probleem van de Kilimanjaro is dat veel mensen last krijgen van hoogteziekte en om dat te voorkomen moet je zo langzaam mogelijk naar boven, zodat je lichaam kan wennen aan de ijle lucht. Met als gevolg dat we dus met de gang van het winkelend publiek in de Kalverstraat op zondagmiddag naar boven slenterden.
Aan het eind van dag drie kwamen we aan bij Kibo, 4700 meter, en het laatste station voor de top. Hier begon ik de hoogte toch al behoorlijk te voelen, een zeurende hoofdpijn en een misselijk gevoel, en sommige anderen waren zelfs zodanig ziek dat ze terug moesten naar beneden. Om twaalf uur 's nachts stonden we op voor het laatste stuk van de klim. Nog een goede 1000 meter te stijgen en bij elke stap klopte mijn hart in mijn keel. Het was behoorlijk steil, een goede zwarte piste, maar dan bedekt met mul zand en stenen, en intussen werd het ook steeds kouder. Bijna schuifelend ging ik omhoog en ik was dan ook verbaasd dat ik samen met mijn gids als eerste aankwam op Gilman's point, op 5681 meter, om 5 uur ' s ochtends. Het steilste stuk gehad, maar het werd er niet makkelijker op want de hoofdpijn was weer terug en werd met iedere stap erger. Maar goed, even na zonsopgang stond ik dan toch op Uhuru peak, 5895 meter op mijn naam en met een fantastisch uitzicht op alle kleuren van de gletscher in het ochtendlicht!

Voor mijn Kili-avontuur eerst nog naar het droge Noorden van Kenia geweest. Met een georganiseerde trip in een grote truck over bijna onbegaanbare wegen, door telkens veranderende landschappen van eindeloze leegte. Op eigen gelegenheid is het bijna niet mogelijk om daar te komen. Er wonen in dit dorre en hete landschap nog wel een groot aantal stammen, die grotendeels als nomaden leven in hutten (manyatta's). Het bleef mij verbazen in the middle of nowhere zomaar opeens weer een groepje herders en hutjes te ontwaren. Voor degenen die de film hebben gezien (ik dus nog niet): The constant gardener is voor een groot deel in dit deel van Kenia gefilmd. Toch is ook toerisme hier niet vreemd: de mensen poseren graag voor foto's, als ze er maar voor betaald worden en toen ik onderhandelde over de prijs van een armband verzekerde de verkoopster me dat ze niet verder kon zakken in prijs, want het was erg duur en " helemaal uit Nairobi geimporteerd".......

In the Masai Mara, in het zuiden van Kenia, ook de toeristen industrie getrotseerd. Dit gebied staat er om bekend dat je er waanzinnig veel beesten kunt zien. Wat absoluut waar is, maar je ziet er minstens zoveel witte busjes met toeristen die met camera in de aanslag uit het dak hangen. Maar inderdaad, leeuwen, olifanten, luipaarden, cheetah's, gnoe's, impala's en buffalo's in overvloed en allemaal bereid om te poseren. De vele auto's maakten geen enkele indruk op ze, hoewel het ze af en toe wel belemmerde in hun jacht. Want ja, met twintig busjes in je gevolg is het toch wat lastig om ongezien je prooi te benaderen......

Inmiddels aangeland aan de kust om de laatste paar dagen te relaxen aan het strand. Hoewel dat dus vies tegen valt, want het regent al twee dagen onafgebroken!!!!!! Dus mijn voornemen om nog even lekker gebruind terug in Nederland te komen valt helemaal in het water :-( Dus dan maar een beetje rondslenteren in Malindi, een kustplaatsje dat grotendeels is geaddopteerd door Italiaanse toeristen. Italiaans eten in overvloed, een verademing na het zware afrikaanse eten van de laatste tijd. De kenianen hebben zich goed aangepast, met als gevolg dat ik dus op elke straathoek wordt aangesproken met "Ciao Bella". De mannen hier zijn net zulke glijers als Italianen en blijkbaar vallen italiaanse vrouwen daar voor, want ik zie veel van hen in gezelschap van een (meestal jongere) keniaan. Of zou geld soms ook nog een rol spelen?.....

En dan zit het er nu toch echt bijna op.....over vijf dagen zit ik in het vliegtuig terug naar huis. Heb er zin in om iedereen weer te zien! Mocht je toevallig op woensdagochtend 20 sept om 10 uur niets beters te doen hebben....ik vlieg met British Airways vanuit London. Vluchtnr BA0428. Tot gauw!!